روباتها، آینده شغلی انسان، بحران اقتصادی

امروزه اگر به کارخانه های اتومبیل سازی یا محل تولید لپ تاپ ها و گوشی های هوشمند بروی به جای دیدن کارگران، لشگری از ربات های مکانیکی را خواهی دید که با کمترین دخالت انسان در حال کار هستند.

شرکت ها هر روز بیشتر به اتوماسیون روی می آورند. این تغییرات فن آورانه به حدی اوج گرفته است که حالا هزینه تولید یک گوشی آیفون به شدت کاهش یافته است.

شرکتها تا کجا می توانند پیش بروند؟

اتوماسیون هزینه های تولید را پایین می آورد. همین طور باعث رقابت شدید بین تولید کنندگان می شود به طوری که آنها دیگر نمی توانند قیمت ها را بالاتر از این هزینه ها نگه دارند. در نتیجه سود به حداقل ممکن می رسد. از طرفی میزان تقاضا هم کاهش پیدا می کند. چرا؟ چون رباتها که خود دست اندرکار تولید محصولات هستند مصرف کننده ی آنها نیستند. نیروی انسانی هم که به دلیل بیکار شدن پولی برای خرج کردن ندارد. این به معنی سقوط قیمتهاست. حالا دیگر شرکتها حتی از پس هزینه های خود نیز بر نمی آیند.

شرکتهای ضعیف و ناکارآمد بیشترین ضرر را می کنند و ورشکست می شوند. آنها دیگر توان پرداخت بدهی های خود به بانکها را ندارند و از همین جا زنجیره ای از اتفاقات شروع میشود تا در نهایت به فروپاشی اقتصاد برسد. حالا بحران ها از راه می رسند.

عمیق ترین بحران حذف نیروی انسانی از چرخه ی تولید است. اما درست در همین لحظه ی فروپاشی ، امکان بازگشت نیروی انسانی به کار فراهم می شود.

چطور؟

بحران فرقی بین انسان و ماشین نمی گذارد. هر دو اضافه بر سازمان می شوند.

شرکتهایی که در بحران توانسته اند خود را سرپا نگه دارند حالا با حذف رقبا می توانند اندکی قیمت ها را بالا ببرند. از طرفی چون نیروی کار به دلیل مدتی بیکار بودن و بی پولی حاضر است با کمترین دستمزد به کار برگردد حالا هزینه نیروی انسانی از روبات ها کمتر است. پس کارفرما ترجیح می دهند در برخی کارها دوباره انسان را به جای ماشین به کار بگیرند.

ادر فروپاشی سال 2008 این اتفاق افتاد و کارگران دوباره به کار بازگشتند.